Wednesday, 15 November 2006



ünal özüak

hasta siempre...

...Commondante diye devam eder Küba devriminin Che Guevara üzerine yazılmış en anlamlı şarkısı. Sonuna kadar daima...demek. Kübalılar onları emperyalistlerden kurtaran ithal Arjantin’li özgürlük aşığı adama fidelitelerini/bağlılıklarını böyle dile getirmişler....sonuna kadar daima komutanımızsın. Kırkaltı yıldırda Amerikan devinin arka bahçesinde, her türlü yokluk içerisinde, tek hazineleri özgürlüklerini yitirmediler. Ortaköy’de Ertekin Cafe’ye her girdiğimde sevgili Yücel bu şarkıyı koyar..68’li yıllarda ODTÜ Mimarlık bodrumlarında Che’nin ünlü bereli resminin ipek baskısını yaparak ülkemizi kurtarmaya soyunduğumuz günler yıllar sonra beni Küba fahri konsolosu olmaya getirdiğinden beri bu sözcüğün kendime göre yorumunu yaşam deyişi bellemişimdir..sonuna kadar daima özgürlüğe hasta olmak .

Bağışlayın sıcak basketbolsüzlük arasından yararlanıp sizlerle yazım/yaşam felsefemi paylaşıyorum. Ayrıca bugün öğle namazında kaldıracağımız Yavuz Demir ağabeyi yitirmemizde beni aşırı duyarlandırdı. Gerçi Çiçero “Hiç kimse bir yıl daha fazla yaşayacağını düşünmeyecek kadar yaşlı değildir” der ama bakın her geçen gün biraz daha eksiliyoruz... Sevmek zorunlu değil ama, yitirince hayıflanmaktansa, günlük yaşamda katlanmalıyız birbirimize.

Quae nocent docent...yaralayan şeyler öğreticidir. Tok, sert ve damardan gireceksin ki muhatabı sarsılsın. Suvanyör ringde boksörünü neden tokatlar? Şokla başarıya agite etmek için..Benim eleştirilerim çoğu zaman dostlarımı yaralıyor biliyorum..Ama mesela otuz kusur senedir aynı ortamı paylaştığımız Sevgili Aydın Örs benim onun şahsına yönelik bir husumetim olamayacağını da bilir diye düşünüyorum. Beraber yürüyoruz bu yolları....kimi koçluğunu, yöneticiliğini yapıyor..bende onların neleri doğru, neleri yanlış yaptıklarını kendimce yorumlayıp çok seslendiriyorum. Yine mesela yükselen değer Semih Erden’i “sevimsizleşme” diye uyarmam onu yakın geleceğin idol pivotu, bir Efe Aydan’ı gibi görmek istememdendir. Efe’ye de demediğimizi bırakmadık zamanında ve o hırsını basketbolünü mükemmelleştirmekte kullanarak adam gibi adam oldu.

Dedim ya çok inceldim bugün..Yaşama ait iki özlü sözle bağlayalım.
Hominem te memento Sadece bir insan olduğunu unutma.
Evet dostlar birbirimizin kurdu olmaktansa fani olduğumuzu unutmadan (hayattayken yaşayalım) Dum vivimus vivamus.. İnsanca ve yek diğerini tolere ederek.

1 comment:

InteriorArchitect said...
This comment has been removed by a blog administrator.