Akbil değil ki doldurasın

Esnaf lokantasında ekmeğini banmak için seslenirsin; “suyundan da koy usta”.Frenkçesi “sos”bu tatlandırıcı karışımın. Ergin Ataman’ın Milli takımının sosu/saha lideri eksik. Hatta yok. Her şey dâhil tatil köyü açık büfesi gibi. Karnın ve gözün tıka basa doyar ama tat alamazsın. Carlos Arroyo gibi saha içi performansıyla kendini kabul ettirebilecek kalibrede adamı yok eski devlerin. Geçmişte Hidayet,İbrahim Kutluay gibi gibi, horozların çokluğundan yakınırdık şimdi bir tane yok.Kerem Tunçeri “gazman” belki olacak ama süre alması bile su kaldırır. Kendilerini bile doldurmakta sıkıntı yaşayan Emir Preldzic ve Ender Aslan malum oyun kurmak yerine hafiften bozmayı yeğlerler.Guardların böyle sallapatiyken pivotlarından bir Ardilas Sabonis gibi “tepeden bakıp oyun kurabilecek adam”çıkarabilsen bari. O da mafiş. Ömer Aşık, gelirse Enes Kanter, Oğuz Savaş,Fulkan Aldemir, Barış Hersek hepsi kendine Müslüman.Kerem  Gönlüm boyalının pasını alır ama nereye kadar?

Aşısı yok bunun

İşin başından “acı”yı söylemek gene bana düştü. Tuz ruhu değil ki bu “takım ruhu”.Aşısı yok. Luiz Felipe Scolari’nin psikoloğu Regina Brandao örneği dışarıdan destek almak da “yaşam koçu” deneyimi yaşamış Ataman’a ters gelir. Üstelik “kendini yerden yere atarak savaşçı model” oluşturan pompacı Ömer Onan’da yok.Onun yeni jenarasyon karbon kopyası, atletik çocuk Doğuş Balbay fazla Amerikalı. Bireysel olarak hepsi hırslı çocuklar. Daha öncede buna birçok kez gösterdiler, ispatladılar. Ama bu defa bu hırsı “winner/ kazanan takım karakter”ine dönüştürecek katalizör yok. Belki biraz Sinan Güler ama daha kendini mahalleye kabul ettiremedi.Çeşme başında dolar mı? Meşhur, vazgeçilmez Bormio kondisyon kampında oluşur mu? Gerçekten kuşkuluyum. Bunca zaman Ersan İlyasova’nın ameliyetsız geçirmeğe karar verdiği sağ ayak bileği sakatlığının nekahet devresinin gün be gün takip edilerek Milli Takıma getirilememesinde de “yüksek idari hata” olduğuna inanıyorum.Dünyanın vakti var ve ”hiçbir şey için geç değildir.”